‘Vandaag weer zo’n “intelligent” verhaal gehoord. Over dat je op zoek moet gaan naar je eigen kern. En dat je dan dus als van een ui al die lagen moet afpellen.’
‘Waarom luister jij daar…’
‘Clickbait op Twitter, stonk ik in: “Noem drie punten in deze podcast die jij nooit zo zou doen.” En dan zit je dus zo’n verhaal te beluisteren. En er was niks mis met het verhaal…’
‘Behalve dan dat je weer een ui zou moeten pellen om tot de kern te komen?’
’De kern van een ui notabene. Tjongjonge, zodra je daarvan alle lagen wegpelt…’
‘Ga je huilen, want het is een ui – dan hou je niets over.’
‘Zou dat zijn boodschap zijn geweest? We komen er ein-de-lijk achter dat we niet bestaan.’
‘De “alles is illusie”-theorie?’
‘Ja, zou dat inmiddels al voldoende verkopen om met een stalen gezicht aan de wereld te verkondigen? De meeste mensen worden daar niet blij van.’
‘En jij dan?’
‘Ik wel. Ik hoop dat ik niet besta. Dat zou nou een grap zijn die ik echt kan waarderen. Pardon: die de “ik” die niet bestaat, erg leuk vindt.’
[Dit is een Doorsel, een klein dialoogje van (meestal) maximaal 200 woorden.]