‘Wat voor een soort foto’s maak je?’
‘Ik wil dat fotograferen waar de meeste mensen aan voorbij lopen. Maar omdat ik het vastleg, wordt op de foto opeens zichtbaar dat er meer over te zeggen is.’
‘Een verhaal.’
‘Precies. Dat eigenlijk alles een verhaal te vertellen heeft. Mensen, dingen, situaties.’
‘Fotografeer je het verhaal?’
‘Het gewone, alledaagse en daarom toch weer bijzondere verhaal.’
‘Hoe is dat anders dan het werk van andere fotografen?’
‘Andere fotografen zijn vooral op zoek naar schoonheid of “het bijzondere.” Naar een mooie bloem of zoiets. Dat zit niet in mijn werk. Ik schiet liever de visser met een blikje cola naast zich, die aan de waterkant zit. Dat is wat ik wil laten zien. Over dat blikje cola is nagedacht, hij heeft besloten om dat mee te nemen toen hij vanmorgen zijn hengel en andere spullen meenam.’
‘Maar… waar gaat dat verhaal dan over? Over de cola, over de visser zelf, of over zijn vrouw die cola voor hem koopt, het lege blikje in de natuur of over hoe slecht het is om frisdrank te drinken? Ik zie het niet.’
‘Logisch: er is hele wereld waar we alleen het oppervlak van zien. In dit geval de onderwaterwereld. Daar gaat het verhaal altijd over. Over wat wel op de foto staat, maar wat je niet ziet.’
[Dit is een Doorsel, dialoogje van rond de 200 woorden ditmaal over fotograferen.]
(c) 2018 Door de Flines