‘Christa is een schat en ik blijf heel dol op haar, maar…’
‘Maar…?’
‘Voor de derde keer achter mekaar heeft ze een knakker gevonden die niet voor haar gaat. Niet echt. Weer een depressieve alcoholist. Die haar “wel aardig” vindt. En die pak ’m beet 15 jaar ouder is.’
‘Patroontje – kunnen we rustig stellen.’
‘Clichés voor het grijpen. Punt is, ik zou haar zo graag gelukkig zien. Gewoon met een goeie vent die stapel mesjokke op haar is, zoals ze in mijn ogen dubbel en dwars verdient.’
‘Zusje, daar gaan wij niet over. Zij mag gewoon haar eigen fouten maken. Net als wij, trouwens.’
‘Ik heb ook een beetje genoeg van m’n gezeur, het is mijn drama niet en zij lijkt er zich helemaal mee verzoend te hebben…’
‘Dus?’
‘Ei-gen-lijk zou ik wel willen weten hoe dit werkt. Hoe kan zo’n leuke en lieve vrouw telkens zo’n fout maken – oké… in mijn ogen dan.’
‘En dan, als je weet hoe het werkt?’
‘Dan leg ik een bom onder dat mechanisme.’
‘En dus drinken we nu op de wereldvrede!’
[Dit is een Doorsel, een klein dialoogje van (meestal) maximaal 200 woorden, situatieschets van een dilemma.]
